Samotna róza

Samotna róża

Samotnie róża w ogrodzie rośnie
Czeka na zimę na śnieg na poduszkę
W kształcie śnieżynko-wej gwiazdki.

Łososiowy kolor sukni piękności ogrodu,
Ale garderoba nie śmierdzi rybim tranem.

Jest osłodą oczu nad ranem,
Gdy na ogród patrzą, przez otwarte okno,
By zaczerpnąć świeżości dnia co się obudził
I ponury niczym ponurak.

On znudzony życiem,
Które jednak się toczy,
Na kołach drewnianych
I skrzypi przy ruchu w przód i tył .

Samotna piękność ogród zdobi.
Zatrzyma każdą wrażliwość co pochyli
Się nad koroną płatków, zanurzając nozdrza
W zapachu różanej ballady kochanków/alboż/