Lisiczka i wróbelek
Szukał w lesie wróbel lisiczki,
Która uwielbiała szaliczki i rękawiczki.
Stała przed lustrem całymi dniami
O szalikach śniła nocami.
Wróbelek szare piórka, myśli sobie,
Gdzież jest moja przyjaciółka?
Pewno zaplątana w szalik-owym splocie i
Pomocy potrzebuje biedula i jest w kłopocie.
Nagle patrzy, a nieopodal pod bukiem
Lisiczka, ruda kita, siedzi, złapana w
Sza-liczkowe sidła niczym w potrzask dla zwierza
I płacze, tak jak płacze majowy deszcz.
Nie płacz o piękna, ja malutki wróbelek
ale ci pomogę, a widząc twą trwogę rozplątam
Twój poplątany świat supłów węzłów
Szalik-owej krainy ze łzami w roli głównej.
Na to ona zaskoczona, wpatrzona w małego
Ptaszka rzekła: mój Ty bohaterze drogi
Chociaż ty ubogi, serducho wielkie i szlachetne masz.
Dla mnie zboczyłeś z obranej drogi uwikłanej w szalik-owy
świat
Ja tobie w darze
rękawiczki dam ,wścielesz nimi gniazdo swoje.
A wieczorami one, przypomną ci ciepłe ręce moje /alboż/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz