JABŁOŃ

Jabłoń

Wyrosła w ogrodzie jabłoń,

Która spogląda na świat,

Na jego cztery strony, szukając

odpowiedzi i sensu w tym, że jest.

Jest tu  w tym miejscu, o tym

Czasie, w tym sadzie, ogrodzie,

 w tym momencie, kiedy to rzesza ludzi, zrywa

jej owoce, i wtedy  już… nie są tylko jej.

Są smakowitym pożywieniem dla tych .

Co  szukają pokarmu dla ciała,

Ale i kęsem  dla duszy, gdyż soczysty

Gryz daje  nasycenie ludzkich pragnień.

Jabłoń, wie że jej krótka młodość,

Zaprowadza ją w dojrzałość, która wydała,

I wydaje owoce. owoce życia ,wraz z wnętrzem

Co skrywa  nasienie dla pokoleń.

Okryta wiosną delikatnym kwiatostanem

Bieli z różem splecionej, jest ukojeniem

dla oczu, a latem wydaje plon, który swą

czerwienią owocu kusi przechodni.

Kusi, by zerwać owoc jak malowany.

 i nasycić głód i pragnienie. A jako symbol owocu

zakazanego, ma magiczną moc w rozbudzaniu

emocji u obu  płci, męskiej i kobiecej,

Jabłko rumiane, uśmiechnięte, podane

 przez kobietę wybrankowi, swym ciepłem

zaprosi jego zmysły do gry pożądania ,być czuć

że to co się dzieje z Nimi, jednak  podoba się Bogu.

Jabłko połączy ich w uścisku miłości, by mogli,

 zasnąć w cieniu zielonych liści, by tam,

 pozostać w objęciach do życia jesieni ,

 a pod przykrywką liści opadłych, usną wtuleni.

                                                                     

Zasną  w objęciach głowa przy głowie, by

W śnie, o ich życiu o miłości, o trudzie,

O pracy, przemijaniu i rodzeniu nowych pokoleń

Oddadzą  siebie światu, Bogu , by w  zimowym śnie

                                                      znaleźć odpoczniecie..