Na polanie

Na polanie

Na polanie ubranej w suknie

Zielenią malowaną przez letni

Powiew wiatru , stoi  chatynka

Z krzywym dachem i wysokim progiem

Na progu wędrowiec siedzi i szuka

Ciszy, co gra na strunie harfy babiego

Lata i połysku na liściu lancetowatej

Babki  i zapachu czterolistnej koniczyny.

W izbie jest Ona o czystym sercu i zaprosi

Mężczyznę na swoje cha-tynkowe pokoje,

A  w granacie nocy zaprosić Panią burze,

by im zagrała, a deszcz chłodził uczucia gorące,

Burza zawoła Pana Pioruna by huknął

Siarczyście i czarne chmury by wylały łzy na parapet

Grając melodie upojnej nocy kochanków

W romantycznej scenerii chatynki pod lasem./alboż/