Jabłoń

Jabłoń

Wyrosła w ogrodzie jabłoń,

Która spogląda na świat,

Na jego cztery strony, i szuka

Sensu w tym, że jest.

Jest tu  w tym miejscu, o tym

Czasie, w tym sadzie

Zrywane  owoce

Przez ludzi są już, nie tylko jej.

Są smakowitym pożywieniem  dla Tych

Co  szukają pokarmu dla ciała,

I kęsa  dla duszy, soczysty

Gryz  nasyceniem ludzkich pragnień.

Jabłoń wie, że jej krótka młodość,

Prowadzi ją w płodną dojrzałość.

I wydaje na świat owoce życia,

Z nasieniem dla pokoleń.

Okryta wiosną delikatnym kwiatostanem

Bieli z różem , jest ukojeniem

dla oczu, a letni plon, czerwienią

pokusą dla  przechodnia.

Kusi, by zerwać owoc jak malowany.

I nasycić pragnienia. A jako symbol owocu

zakazanego, ma magiczną moc w rozbudzaniu

emocji u obu  płci.

Jabłko rumiane, uśmiechnięte, podane

 przez kobietę wybrankowi, będzie

dialogiem o pożądaniu,

które narodzi się przy konsumpcji owocu.

Trzymając się za ręce

zasną w cieniu zielonych liści, i tam,

 pozostaną w objęciach do jesieni życia ,

 a pod przykrywką liści opadłych, zastgną wtulone ciała.

                                                                     

Głowa przy głowie, by

Śni o miłości, o trudzie,

Przemijaniu i rodzeniu nowych pokoleń

Oddając  siebie światu, Bogu , by w  zimowym śnie

                                                      znaleźć odpoczniecie../alboż/