czwartek, 20 lutego 2014

Zamglone niebo

Zamglone niebo

Zamglone niebo z tęsknotą
Spogląda na smutnych ludzi
Ktoś lub coś emocje w nich ostudził

Zamglony czas płynie środkiem
Przez miasto w kapeluszu z woalem
A miejska rzeka stała się mokrym szalem.

Pomykam dobrowolnie na pożarcie
Pary wodnej z nadzieja że uniesie mnie
I zabierze w podróż ku przedwiośniu./alboż/

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz