Szkło
Wszędzie szkło
I zgryzota pustki
Utopione miliony płaczą
A brak
Ludzkiego tlenu skowy- cze
I ujada
Brakiem zainteresowania.
Szkło szkłu się kłania
Oczekując gości
Patrzy z nadzieją
Na oszklone drzwi
I ich otwarcie
Na ludzkie wnętrza./alboż/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz