wtorek, 28 stycznia 2014

Nieugiety buk

Nieugięty buk

Czar prysnął
A wraz z nim miłość.

Pozostały strzępy
Spódnicy w kwiaty
Samochód kupiony
Na raty
I złamane serce
Jedna sztuka

Puste kieszenie
Spodnie z dziurą na kolanie
Wyklęczanym
Na zimnym betonie.

Zabrakło dla mnie
Pokutnej sukmany
A teraz leże krzyżem
Na krzyżu boleści
I płakać nijak nie potrafię.

Ktoś wrota zatrząsnął
Z hukiem w wyniku
Czego stałam się twardym
Nieugiętym bukiem ./alboż/

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz