Jedwabne ptaki -
wiersz dedykuje Agacie Kuś malarce
Łatają na wietrze jedwabne ptaki
Wyklute z kokonów jedwabników
Moczonych w gorącej herbacie
Już na starcie pokochane przez
Kwiaty życiodajnej ziemi
Ich skrzydła nasiąkają
Obrazami płynącymi
Z duszy kobiecej wrażliwości.
Delikatność jej dłoni gładzi pędzlem
Soczystość materii by potem przesłać
Pocałunki jako kwieciste podarunki.
Poproszę o jedno
Skrzydlate tchnienie
Poezji szala bez szyi
Moja szyja chce pokochać
Jedwabne letnie ptactwo./alboż/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz