Zamglone niebo
Zamglone niebo z tęsknotą
Spogląda na smutnych ludzi
Ktoś lub coś emocje w nich ostudził
Zamglony czas płynie środkiem
Przez miasto w kapeluszu z woalem
A miejska rzeka stała się mokrym szalem.
Pomykam dobrowolnie na pożarcie
Pary wodnej z nadzieja że uniesie mnie
I zabierze w podróż ku przedwiośniu./alboż/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz