niedziela, 14 grudnia 2014

Płot i szalik

Płot i szalik

Piękno w szarości
Mamrocze zmarzniętą
Ziemią polaną mlekiem.

Swoiste zimno
Okraszone zamglonym
Błękitem widnokręgu
Zespala myśl z uczuciem
I przytula oczy tęskne.

Tylko stary płot
Patrzy i obserwuje
Zachowania ludzkie

To nic że nie mówi
Bo po co gadać
O rzeczach tak oczywistych
Jakimi są - polna ścieżka
I samotny człowiek w szaliku./alboż/

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz