poniedziałek, 6 października 2014

Spakowane życie

Spakowane życie

Spakowane walizki
Przewiązane sznurkiem wspomnień
Uchwyt pełen kłódek
Klucze u mnie - pod pazuchą.

Wyciszone serce
Rozpoczyna podróż
W nieznany czas
I otwiera pokręcone ulice.

Smętne powieki zamykam
Wszak w próżności żyć nie wypada
Omijam łukiem ludojada i darmozjada

Szukam człowieka z plecakiem
I w traperach pokrytych błotem
Które z czasem zalśni serca złotem./alboż/

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz