Na polanie

Na polanie

Na polanie ubranej w suknie

Zielenią malowaną przez letni

Powiew wiatru , stoi  chatynka

Z krzywym dachem i wysokim progiem

Na progu wędrowiec siedzi i szuka

Ciszy, co gra na strunie harfy babiego

Lata i połysku na liściu lancetowatej

Babki  i zapachu czterolistnej koniczyny.

W izbie jest Ona o czystym sercu i zaprosi

 Mężczyznę na swoje chatynkowe pokoje,

A  w granacie nocy zaprosić Panią burze,

by im zagrała, a deszcz chłodził uczucia gorące,

Burza zawoła Pana Pioruna by huknął

Siarczyście i czarne chmury by wylały łzy na parapet

Grając melodie upojnej nocy kochanków

W romantycznej scenerii chatynki pod lasem./alboż/

Na polanie

Na polanie malowanej zielenią
przez letni powiew wiatru ,
stoi chatynka ,dach na niej krzywy,
w winnym gronie wysoki próg.

Na progu siedzi mężczyzna szukając ciszy
grającej na strunach babiego lata,
kobieta podchodzi do niego
i bierze go za rękę, razem idą ku spełnieniu

Burza będzie im grała rapsodię
a deszcz schłodzi gorące uczucia,
piorun wybije takt , czarne chmury
zaleją się łzami na parapecie

zagłuszając spazmy rozkoszy./alboż/