Mucha i Bak

Mucha i Bąk

Podrywała mucha bąka

Co zapylał maki i stokrotki.

Podrywała mucha bąka

I zrywała z niego boki.

Bąk nie baczył ino pylił,

Na Słupeczek sobie siadał,

Aż raz bąk, się pomylił-

I muchę niechcąco zapylił.

Oj Ty bączku ty niecnoto,

Jakże można tak nie patrzeć,

Wszak zapylasz wszak z ochotą,

To co wkoło się nawinie.

Ja rozumie kwiatek piękny,

Ale mucha taka brzydka, taka brudna,

Czemu zdradzasz z muchą kwiatki?

Stokrotki, malwy  nawet śliczne bratki .

Na to bączek odpowiada:

Ja nie patrzę na co siadam,

Która chętna toż ja pyle. Mucha

Chętna i zalotna, więc nie gardzę ,więc zapylę.

Na to mucha wniebowzięta, usiadła

Na chlebie z masłem-  delektuje się

I mlaska, myśląc jak to się stało u diaska,

Że zwabiła przystojniaka na numerek?

Chyba wiem; zabrakło partnerek, a kwiatki

Strojne, wypachnione, ale bez

Feromonów. Straciły czas na strojenie

I fryzury, a bączek szukał tylko dziury!/alboz/

Słoiki

Słoiki  - wiersz napisany dla Renaty

Słoik-owy świat spiżarni
Pani Renaty, kolorami się mieni.
A marynowane papryki, rydze,
Maślaki i ogórki w octowej zalewie
Śmieja się ze śliwek, co
Są lepkie, w słojach z syropem.
Dżemy i powidła dumne spoglądają
Na szklany dom korniszonów, ale wiedzą,
Że to one, są lubiane przez
Dzieci ,w połączeniu z ciastem naleśnikowym
Lub z drożdżówką zjedzonej
Na drugie śniadanie.
Słoik-owy świat zakręconego szkła
Z pasteryzacji, pozbawiony flory bakteryjnej
Czeka na swoją kulminacje
W żołądku, który zalewa się
Kwasem solnym
Z głodu. /alboż/

Na polanie

Na polanie

Na polanie ubranej w suknie

Zielenią malowaną przez letni

Powiew wiatru , stoi  chatynka

Z krzywym dachem i wysokim progiem

Na progu wędrowiec siedzi i szuka

Ciszy, co gra na strunie harfy babiego

Lata i połysku na liściu lancetowatej

Babki  i zapachu czterolistnej koniczyny.

W izbie jest Ona o czystym sercu i zaprosi

 Mężczyznę na swoje chatynkowe pokoje,

A  w granacie nocy zaprosić Panią burze,

by im zagrała, a deszcz chłodził uczucia gorące,

Burza zawoła Pana Pioruna by huknął

Siarczyście i czarne chmury by wylały łzy na parapet

Grając melodie upojnej nocy kochanków

W romantycznej scenerii chatynki pod lasem./alboż/

Na polanie

Na polanie malowanej zielenią
przez letni powiew wiatru ,
stoi chatynka ,dach na niej krzywy,
w winnym gronie wysoki próg.

Na progu siedzi mężczyzna szukając ciszy
grającej na strunach babiego lata,
kobieta podchodzi do niego
i bierze go za rękę, razem idą ku spełnieniu

Burza będzie im grała rapsodię
a deszcz schłodzi gorące uczucia,
piorun wybije takt , czarne chmury
zaleją się łzami na parapecie

zagłuszając spazmy rozkoszy./alboż/

Stodoła

STODOŁA            

 

Podeszłam do stodoły ,

otworzyłam dźwierza z hukiem

i łoskotem a potem, weszłam do

krainy słomy i siana  co pachnie

suchą koniczyną z rana, aż nozdrze zatyka

od alergii na kurz.

rzuciłam się na koc by przespać tam noc

w krainie pająków mysz i szczurów

które zgłodniałe polują , ale nie na mnie,

Ja chce powrócić do dziecięctwa i spania w stodole

Na sianie, i śnić o łące z motylami w brzuchu./alboż/

Rock

Rock

Wielki stadion, wielka scena, wielkie

Widowisko na miarę Przystanku Woodstock. Ja wpatrzona

W Rockmana , który śpiewa zachrypłym głosem

Czuje, że  połączył mnie z szalonym  kosmosem.

Uleciało me sercem w kłębiaste chmury

I tańczyło wirując, w tak rwań gitarowej struny.

Perkusista podrzucał me ciało na talerzach,

A klawiszowiec mi w głowie zmysły pomieszał.

Nie wiem czy mi jest zimno, czy ciepło

W duszy, której nikt dotąd tak nie poruszył,

A głos  długowłosego solisty gitarzysty,

Stał się porankiem mokrym  i mglistym.

Nie słucham dzisiaj popu, nie słucham klasyki,

Słucham dziś rokowej muzyki, i me ciało płonie,

 Pocą mi się dłonie, porwać chce miasto uśpione,

By założyć mu rockową miedziana koronę

Tak więc niechaj rock mnie, Ciebie przygarnie

I zaadoptuje na dzisiejszą bezgwiezdną noc,

Boś Ty dzisiaj gwiazdą, ale  na scenie i  zmieniasz  dusze

Młodym i starym „małolatom” i wołasz - bawimy się! Bo mamy w sercu  lato!!! /alboż/