CHMURKA

CHMURKA

Unosi się chmurka nad miastem,

W swej lekkości płynie, niczym

Stateczek papieru po rzece

Uniesień ludzkich i wrażliwości dziecka

Chmurka ochrania nas  od nadmiaru

Ciepła promieni słonecznych, od

Oparzeń na duszy, daje cień ,ukojenie

a ludziom smutnym uśmiech

Chroni przed złem, pozwala marzyc

I wierzyć, Tym co leżą na trawie zielonej

Pachnącej , w spełnienie snów  o

Pięknym życiu o tym co nie boli.

 Na łące kwiatów życia leży On,

Wpatrzony w lekkość chmury,

Co go ochrania i tuli do puchu

I obmywa twarz z kurzu swymi łzami deszczu

Obmywa, a wiatr osusza, a  kwiaty

Zapachem zniewolą zmysły i zabiorą

Młodzieńca w Krainę bezpieczną pełną

Miłości zwaną anielską  poczekalnią życia.

SŁOŃCE

Słońce

Wbił się promień słońca

W oko młodzieńca

Przeszył źrenice, zanurzoną

W oceanie błękitu tęczówki.

Wbił się i przygwoździł Jego ego,

By otworzyć serce zatopione,

W ciemności groty życia,

W nicości zdarzeń i buntu.

Ciepło które go ogarnia

Roztopi lód dłoni i wyciśnie

Pot, pełen toksyn błędów życia

I odmieni pogląd na życie.

A życie  czeka na niego,

Na jego uśmiech , na ciepłe serce.

Na dobroć oczu, na lżę wzruszenia

I płodność i ekstazę wyzwolenia.

Słońce wskaże drogę,

Rozjaśni umysł, ogrzeje serce,

Wskaże drogę do miłości, która czeka

W zaułku ślepej uliczki szczęścia

...rysuneczki

Ja i moja przygoda z Zespołem Refionalnym Sądeczanie Evolen Szwajcaria

WIKTORIA

Wiktoria

Dziś w nocy zapukałam do izdebki

Maleńkiej, o kształcie dziewczęcego

Serduszka ,takiego małego, czystego,

By poznać tajemnice jego wnętrza.

Owa noc, pokazała mi piękno myśli

I uczuć dziecięctwa ,o krainie  baśni, marzeń.  

Ów  dziewczę śpiąc  zwiedzało świat Misia Puchatka,

Tygryska, Prosiaczka , Kłapouchego oraz Krzysia.

Trzymając kurczowo za uszko Osła o granatowym

Brzuszku wkraczała w krainę przygód , w gronie

Przyjaciół bajkowej scenerii, z uśmiechem

Na twarzy, ze spokojnym wyrazem rumianych policzków.

Moja wizja wnętrza skupiła się na tym,

Co otacza, zbiór zdarzeń ze snu ,co je chroni,

Co kształtuje małego człowieczka –kobietę,

Na przyszłe Zycie ,na czas przeznaczenia.

A otaczają  Ją Ciepłe myśl i i  miłość matczyna ojcowska ,

Otoczona ich ciepłem, nie czując grozy, marzy o szczęściu.

A niebiosa w swej skromności ,spoglądając na dziecinę,

A Czuwając  chcą  by- Wiktoria-Zawsze znaczyło Zwycięstwo

STRUMIEŃ

Strumień

Siedzi młodzian nad brzegiem strumienia,

Który w swej prostocie, niewinnie płynie,  

Tak jak płynie czas, czas zadumy, analizy zdarzeń

I wsłuchania się w melodię podszeptów wody.

Podszepty mruczącej wody zlizującej

Omszałe kamienie ,tak jak zlizuje

Kochanek kochankę, w uścisku marzeń

O wspólnym życiu  połączonych miłością serc.

Serc wiatrem młodości owianych ale niespokojnych,

Płochliwych, niczym mysz, szarak ,a potrzebując

Oczyszczenia duszy, zanurza dłonie w krysztale mokrego

 Granatu,  chcąc obmyć swe myśli niespokojne .

Zanurza swe dłonie  swe stopy  w strumieniu

Przyjaciółce, która podpowie jak żyć i obmyje go,

 Z myśli złych, z pesymizmu z kompleksów,

Z  łez, które wyschły i palą  policzki.

Chłód  lazuru  i lustrzanego odbicia

Słońca skapanego w strumienia, da orzeźwienie

Dla uśpionego umysłu, a drżące palce nóg

Z zimna, pozwolą zadrżeć skołatanemu sercu.

Sercu ,które w swych pragnieniach

Nie wie jak żyć ,nie umie nazwać szczęścia

Szczęściem, miłości miłością, smutku smutkiem

I chce obmyć dusze,  zabłąkaną w marzeniach,

Woda jako nektar oczyszczenia,

Jako symbol zaspakajania pragnień,

potrzebna do życia, egzystencji, stała

się ukojeniem młodego męskiego umysłu.

obrazeczki