Za siedmioma

Za siedmioma

Za siedmioma górami, za siedmioma łzami,

Siedem tęczy wchłonęło łzy siedmiu dziewic.

Dziewice długowłose rumiane i drżące na widok

siedmiu junaków, na siedmiogłowych smokach.

A smoki unoszą skrzydły raz ku niebu, raz ku

matce ziemi, na której wyrosła jasnozłota pszenica

jako pokarm dla niewiast, by owoc łona miał

pożywienie, ku chwale dla żywicielki matki

A ja stoję pośrodku kotliny, a wokół siedem gór,

A na de mną siedem tęczy , nieopodal zaś siedem

Dziewic co łzę ronią, a na nieboskłonie siedem smoczych

 Cieni i czuje na twarzy ,oddech siedmiu junaków

Jakie przesłanie ma wizja po siedmiokroć niezrozumiała,

Niewinna a zarazem dramatyczna, może ona fikcją

Umysłu, który chce nazwać po imieniu to coś siedem

I każdego z osobna … by odejść w siedem stron świata ku zachodowi.