Mur

Mur

Ja grzeszna stoję murem przed murem,

Którego pokonać chcę w imię Boże,

Po to by usiąść na ławeczce rachunku

Ale nie cyfr, lecz sumienia i analizy wnętrza.

Za tym murem groby i tysiące tych,

Co poznali tajemnice i prawdę o miłości,

Nieskończenie bezwzględnej, a  nie dają pojąć aktu

Życia i wędrówki zamilkli na wieczność; za murem.

A Ja, obaliłam tę przeszkodę, w mym pojmowaniu

Tego co poza tym . To mnie dotyka, raz upojnie,

raz boleśnie i toczyć dysputy, przekomarzania

Z tym, co niepojęte  co lękliwe i tęskne.

Mur stał się murem co podzielił zło z dobrem,,

Ale i pojednał sprawiedliwych z niesprawiedliwymi

A ławeczka, jest moim siedziskiem w zadumie rozmów

Z niewidzialną tajemnicą co chroni i wspiera.

A moje wieczne odpoczywanie w szepcie ust

Co drgają, są  konwersacją przyjaciela z przyjacielem

I wyciszeniem duszy, co łka i się śmieje a może krzyczy?

Taj więc Ja, oddaje swoje zło w opiekę aniołom… za murem.. /alboż/