Przemoc

Przemoc

Położono  mnie, na mokrej, zimnej

trawie , a wilgoć  wnikała w mój

Umysł który oblewany został

Błotem ludzkiego marginesu życia

Zostałam zanurzona w serca ludzi

Co płaczą i są skuci kajdanami

Codziennej egzystencji, codziennej walki

 Z samym sobą, ze swoim tchórzostwem

Ujrzałam dziecko co drży jak osika,

Na widok swego ojca i błagalnym

Szeptem wykrzyczanym w ciszy

Mówi zostaw mnie! nie bij!, nie dotykaj!

Nagle usłyszałam krzyk kobiety

A w głosie rozpacz, jej ukochany

Oszalał, postradał zmysły, bije ją.

A Ona nic nie może, jak tylko go kochać.

Kochać Go , leczyć miejsca w kolorze

Dojrzałej śliwki węgierki , a w przerwach

Rodzic mu w  bólu dzieci, które patrzą i patrzą

Jak wygląda przekazywanie małżeńskiej miłości bólu.

 

Inna zaś oparła ręce o szybę, a

W jej głowie zamęt splecionych słów

Natłok nazw jesteś chora..lecz się

Idź do psychiatry , jesteś wariatka…

A ona nie umie nawet płakać,

Dalej go kocha, dalej mu służy

Jest jego niewolnicą, powierniczką

Jego cieniem jego mózgiem co ją niszczy.

Zabija w niej jej Ego , jej tożsamość

Staje się fikcja ,jest robotem bez prawa

Głosu , bez prawa zrozumienia formy

Psychicznej klęski pojmowania własnej wartości.

A ja mówię stop! A ja krzyczę dość!!

Dość gwałtu , Stop poniżaniu , Koniec

cielesnej tortury zabijania człowieczeństwa,

precz z duchem zła ,co zaburza samoocenę.

Uwierz że masz wartość, że twoja cena życia

Bardzo wysoka ,.Ty kobieto dajesz światu życie

Ty mężczyzno jesteś wzorem dla dzieci , a TY

Synu córko masz być ukojeniem dla starszych.

A koło zła które się dokonuje, wśród najbliższych

Się toczy i brnie, po grząskiej błotnistej drodze życia

I brudzi nasze serca, nasze poglądy na [i]dobro,

Które jest, czeka i zaprasza na swoje pokoje

---