CHMURKA

CHMURKA

Unosi się chmurka nad miastem,

W swej lekkości płynie, niczym

Stateczek papieru po rzece

Uniesień ludzkich i wrażliwości dziecka

Chmurka ochrania nas  od nadmiaru

Ciepła promieni słonecznych, od

Oparzeń na duszy, daje cień ,ukojenie

a ludziom smutnym uśmiech

Chroni przed złem, pozwala marzyc

I wierzyć, Tym co leżą na trawie zielonej

Pachnącej , w spełnienie snów  o

Pięknym życiu o tym co nie boli.

 Na łące kwiatów życia leży On,

Wpatrzony w lekkość chmury,

Co go ochrania i tuli do puchu

I obmywa twarz z kurzu swymi łzami deszczu

Obmywa, a wiatr osusza, a  kwiaty

Zapachem zniewolą zmysły i zabiorą

Młodzieńca w Krainę bezpieczną pełną

Miłości zwaną anielską  poczekalnią życia.

SŁOŃCE

Słońce

Wbił się promień słońca

W oko młodzieńca

Przeszył źrenice, zanurzoną

W oceanie błękitu tęczówki.

Wbił się i przygwoździł Jego ego,

By otworzyć serce zatopione,

W ciemności groty życia,

W nicości zdarzeń i buntu.

Ciepło które go ogarnia

Roztopi lód dłoni i wyciśnie

Pot, pełen toksyn błędów życia

I odmieni pogląd na życie.

A życie  czeka na niego,

Na jego uśmiech , na ciepłe serce.

Na dobroć oczu, na lżę wzruszenia

I płodność i ekstazę wyzwolenia.

Słońce wskaże drogę,

Rozjaśni umysł, ogrzeje serce,

Wskaże drogę do miłości, która czeka

W zaułku ślepej uliczki szczęścia