sobota, 12 stycznia 2013

Dziurawa łódź

Dziurawa łódź

Dziurawa łódź płynie
Resztkami sił po stawie,
Pełnym nenufarów a wodne
Węże czekają na nową zdobycz.

Łódź tonie, a ty w niej leżysz
W sukni błękitem lazuru
Nieba pomalowanej grą świateł
I czekasz na ziemską utopie.

Utopiona w jeziorze staniesz się
Częścią życiowego protestu i
Nimfą wodną świata wężowej
Skórki i nenufar-owych liści.

Węże na kamienistym dnie
Ugoszczą me spuchnięte ciało
I staną się wzorem na mej sukni
I strażnikami mojej wolności./alboż/

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz